---
Dae su cat. "seu" (derivadu dae su lat. «sedes», cadrea; logu de istare), in sardu tenimus sa "seu", e s'addatamentu "sea", semper feminile.
In cat., "seu" inditat unu logu o un'incàrrigu de podere mescamente eclesiàticu ("La Santa Seu, la Seu apostòlica, la Seu papal"), ma finas una catedrale.
Finas in castiglianu tenimus unu derivadu dae su cat. e arag. "seu": su faeddu "seo", chi cheret nàrrere "crèsia catedrale" e bastu, però. In sardu, «seu» tenet su matessi valore de "catedrale".
Duncas non tenet perunu sentidu a impreare su faeddu «seu» foras de su valore suo de "crèsia catedrale".
Tando, est sinnale de diferentzialismu inùtile a fortzare su sentidu de sa paràula «seu» pro inditare cale si siat logu in ue un'ente, un'istitutzione, un'impresa, una pessone, tenet sa «sede» sua! Finas sa Crèsia ("Sede Santa").
Cun custu ùrtimu sentidu, «sede» est unu cultismu chi b'est in italianu, ma finas in ispagnolu, e in sardu, in ue cumbenit a nàrrere: "sa sede generale de s'Onu est in Noa York", "sa sede de su Cussìgiu de sa Ras est in Casteddu", etc. NON "sa sea [o "seu"] generale de s'Onu est in Noa York", "sa sea [o "seu"] de su Cussìgiu de sa Ras est in Casteddu".
Naturale chi est giustu a nàrrere: "oe, su Piscamu at naradu sa missa in sa Seu", ma finas "oe, su Piscamu at naradu sa missa in sa Catedrale".
—d. corràine