Pro inditare "s'atzione pro nche catzare una pessone dae su perìgulu o dae sa dificultade", in sardu naramus «agiudu» comente sustantivu. Su verbu chi li currispondet est «agiuare». De seguru, ambos faeddos non benint deretos dae su latinu ma sunt influentziados dae sos faeddos castiglianos e italianos currispondentes. Semper e cando, «agiudu» e «agiuare» sunt sos faeddos sardos giustos e currentes.
• es.: "cun s'agiudu de sos amigos, istamus mègius!"
No andat bene, duncas, a impreare su faeddu «agiutòriu/agitòriu» [dae s'ita. antigu 'aiutorio'] comente sustantivu (in càmbiu de «agiudu"), ca tenet petzi impreu e valore esclamativu, pro pedire, finas abboghinende, agiudu!
• es.: "Giuanne at cumintzadu a abboghinare "agiutòriu!" e sos bighinos sunt curtos deretos a l'agiuare".
• es.: "cun s'agiudu de sos amigos, istamus mègius!"
No andat bene, duncas, a impreare su faeddu «agiutòriu/agitòriu» [dae s'ita. antigu 'aiutorio'] comente sustantivu (in càmbiu de «agiudu"), ca tenet petzi impreu e valore esclamativu, pro pedire, finas abboghinende, agiudu!
• es.: "Giuanne at cumintzadu a abboghinare "agiutòriu!" e sos bighinos sunt curtos deretos a l'agiuare".
— d. corràine
Nessun commento:
Posta un commento