Est craru chi, in belle totu sos sambenados chi cumintzant cun DE-, tenimus una prepositzione "de" chi definiat un'apartenèntzia a pessone (babbu o mama) o a logu (sartu, monte, etc. o bidda). A dolu mannu, su prus de sas bias custa prepositzione in su marcamentu —in s'anagrafe moderna, duncas—, l'ant iscrita atachende·la a su sambenadu beru, deformende·lu o istropiende·lu, minemende sa possibilidade de lu cumprèndere: Deledda, Dettori, Deidda, Delogu, Demonte, Deriu, etc.
Sa matessi cosa est capitada cun "Dessì", in ue, in realidade, sa "ì" diat èssere sa cuntratzione de -ii- ("De Sii"), comente resurtat finas in documentos antigos: CSMB 185: sa parzone ipsoro k’auiant tenendo assa de Troodorio Gaza et ae s’atera parte ad Petru de Sii. E "Sii"? Diat èssere su resurtadu non nasalizadu de sa "n" de SINI, bidda de sa Marmidda in prov. de Aristanis. No est s'ùnicu sambenadu in ue, in s'iscritura, no est sinnada sa nasalizatzione, es.: "Pittau" chi benit dae "Pitãu" (dae "Pitanu" = Subustianu).
Duncas, "Dessì" diat èssere in su cumintzu "De Sini" (originàriu de Sini).
---
d.corraine
Nessun commento:
Posta un commento